Een heengaan, ingegeven door pure murwheid
door eigenhandig toedoen
een vlucht zonder afscheid
het vechten beu, niets nog te doen

Wanhoopskreten bleven ongehoord
gesprekken wél beluisterd, niet verstaan
uit bleef het laatste woord
de vlam doofde door een laatste traan

Wat was  je reden? Galmt het in veler hart
waarom bleven wij zo lang doof
waarom voelden wij te laat jouw smart
waarom besloot jij tot de grootste roof
waarom ?

Roemloos was jouw leven
het bestaan een ondragelijke last
niet in staat nog langer te geven
nam jij
ontving je de duisternis als welkome gast

waarom jij ?



© Ron Vos, 2017