De blik van een totale vreemde
gevangen in een moment van vluchtige herkenning
een mens met dieprood bloed, niettemin een ontheemde
diepgewortelde wens tot oprechte erkenning

Een eenzaam en verward kind, verbannen uit de roedel
afgevoerd en oneervol van schande beticht
onttrokken aan enigerlei veilige en warme boedel
het complete gezin voor altijd en oneerlijk ontwricht

Dit is een regelrechte aanklacht tegen de staat
permanente willekeur in het uitzettingsbeleid
nauwelijks poëtisch, maar niettemin een vurig legaat
voordat ik mij overgeef aan de nachtelijke veiligheid

Weinig woorden resten mij
ontdaan en aangedaan leg ik mij ter ruste
het recht gelukkig even aan mijn zij
het RECHT, dat goddank even mijn geweten suste ...


© Ron Vos, 2017