De nacht is nog vol van ongebonden spinsels
de morgen raakt zich onvermijdelijk met de onvolbrachte verzinsels
azuurblauw verdringt het aarzelend heengaan van het donker
het zet de wereld in een gloed van definitief geflonker

Nachtelijke schijn heeft onze lichamen verlicht
niet voldoende, want wij ontvangen geen afdoende bericht
de vlam doofde nog voordat de vonk oversprong
alles was beter, we hoorden allebei geen verlossende gong

Als de zonnegloed jou beroert
en je aarzelend in hogere sferen voert
dan kapsel ik jou in
en hoop op een nieuw begin

Jouw cocon is vrij van tegenspoed
niets wat er in de avondstond nog toe doet
zonnewenden kunnen mijn begeerte niet afwenden
ik verlang naar jou zoals in de tijd dat wij elkaar nog kenden


© Ron Vos, 2017