De liefdescaroussel draait op volle toeren
intense passie vervat in verregaande nachten
telkens weer een lichte huivering als wij elkaar teder beroeren
samen voortgedreven door ongrijpbare, zachtaardige machten

Een zweverig gevoel in je hoofd
onbewust denkend en doen, wars van het aards vertier
alleen de maan ziet toe, heeft zich met ons spel verloofd
Oh nacht, wees dubbel zo lang als vierentwintig keer een aards kwartier

Gaat heen, wereldse onreine zaken
puurheid en euforie streven wij na in ons bestaan
verliefdheid, een onmiskenbaar en ondefinieerbaar baken
leid ons langs alle beperkingen, die geluk in de weg staan

De zon komt op en kust in het voorbijgaan teder de vertrekkende maan
het is te laat voor daden, maar te vroeg voor woorden
de nacht vergaat in de ontboezemingen van de dag, opstaan?
nee, wij klampen ons wanhopig vast aan de onuitputtelijke koffer vol liefdeskoorden



© Ron Vos, 2017