Ik vergoot een eenzame traan
de smaak was ongedeeld zilt
niemand voelde, niemand sloot de kraan
niet dat ik dat had gewild

Een ongestoord moment voor jezelf
alleen met je eigen geuitte vreugde of smart
onbespied en ongetroost, gewoon jezelf
geen façade, geen rem op je ontkentend hart

Soms graaf ik mijn eigen loopgraaf
vlucht voor het levens' geweld
moe van het gedwee, gedwongen gedraaf
kruip ik diep weg, even genoeg gekweld



© Ron Vos, 2017