Mijn plaats is in een huis vol van katoen
kus mijn tedere lotgenoten met een welgemeende zoen
koester mij in de zachtheid, het ongewone doen
beschouw de harde wereld, in de zwoele ambiance van toen

'k voel mij thuis in een plek van onbedorven fatsoen
gedraag mij als een onverdroten, onbeschaamde bargoen
ied're vijand bestook ik met een vernietigende harpoen
ik ben fier, in alle aspecten koen

Laat mij ! Ik wil mijn wollige ding doen
zacht als zijde, onnodig om aan geveinsde hardheid te voldoen
'k bevecht het ware leven, voorwaar een bitter limoen
een smet op 't werelds blazoen

Misschien ben ik een watje, een oen
verkies de kuisheid van katoen boven onverbiddelijke hardheid
het rijm is verbroken, vergaan is de bereidheid
om te komen tot perfectie, in denken en in doen ...



© Ron Vos, 2017