Een onbeduidend korreltje duinzand
speelbal van woeste wind en zonbrand
gekastijd, maar schijnbaar onverwoestbaar
een nietig kruimeltje op het werelds altaar

De machtige woudreus
geveld zonder glorie door andermans keus
zo fier, zo sterk, maar ook zo kwetsbaar
afgevoerd op een kille, ongevoelige draagbaar

Een zonnestraal priemt ferm door het blader labyrinth
ontmoet in zijn stille gang de onstuimige wind
samen kwellen zij het onschuldige, prille blad
net zolang tot het neerdaalt, al dat rest is een gat

Een leegte is ontstaan in het aards gewoel
de kolibrie vervolgt zijn weg op gevoel
onwetend van wat elders is voorgevallen
een machtige reus en toch nietige korrel is de wereld ontvallen

- In memoriam Angeline Huisman 1974-2007-




© Ron Vos, 2018