Kon ik maar woorden vinden
om spijt te betuigen
kon ik je wonden maar verbinden
je hele wereld viel in duigen

De dag dat ik je verliet
was een smet op mijn blazoen
eigenlijk wilde ik het niet
maar kon niet langer alsof doen

Ik kon wel duizend redenen verzinnen
om je te verlaten
maar opnieuw alleen beginnen
was moeilijker dan ophouden je te haten

Elk weerzien doet zo'n pijn
je onbeholpen manier van doen
en de herinneringen die nog zo fijn zijn
de geuren, de plaatsen, de stille getuigen van toen

Kon ik je maar weer haten
doen alsof je niet meer bestaat
kon ik je maar ECHT verlaten
je loslaten en weer luisteren naar goede raad


© Ron Vos, 2017