Een onbeduidend korte sponde des tijds, vervlogen
niet meer dan een vlekje op de levenstelescoop
schijnbaar onbenutte decennia, definitief leeggezogen
onvolledig ondergaan, een onontwarde knoop

Een voorbij era, uitgesplitst op de feilloze weegschaal
rationeel terugblikken, toch met een zweem melancholie
't zwaard van verdienste en verlies uit het foedraal
gewikt, gewogen, gehavend, maar bewaard in de milde olie

Te laat voor hergeboorte, te vroeg om definitief te sterven
een tussenstation, een handwissel tussen twee sporen
reizen door troosteloze woestijnen of langs fleurige erven
de keuze, een tweestrijd, door menig reiziger al verloren

Een mens sterft tweemaal in zijn leven
geprezen zijn de tevreden bejaarden
zij kozen juist en een nieuwe kans werd hen gegeven
op een tweede helft met betere wetten en hogere waarden


© Ron Vos, 2017