Zinnelijke strofen in de morgenstond
de natuur ontwaakt in al haar kleurrijke facetten
lucht doorspekt van zoete geuren en gedempte geluiden
zie hoe de rode bol de einder verft van schier oneindige paletten

Een zoemende bij snoept van de zoete nectar
ongeremd, zich onbewust van het werelds aureool
elke stralenkrans kan zoveel teloorgang beduiden
onwetendheid ontneemt de geur van het stinkendste riool

Vrolijke fladderaars met vleugels van zijde bevolken het zwerk
doen hun ding, schijnbaar zonder duidelijk doel
een knaagdier ontwaakt, het is tijd om zijn biologische klok te luiden
de morgenbries brengt geluiden mee uit verre oorden en neemt plaats op de praatstoel

In het licht van de aardse ongelijkheid
prijkt de gedoofde kaars van mijn idealistische gedachten
de vervuilde lucht verruil ik resoluut voor geurende kruiden
hoe lang nog put de morgenstond uit haar geleende krachten ?


© Ron Vos, 2017