Zo pril de dageraad
nachtridders vluchten in de ochtendmist
geef mij hun vlammend zwaard
't gedenkteken van menig duistere twist
ik ontneem het de gloed tot ook 't lawaai bedaart

De dageraad, het lichtend zaad
de voorbode van de knop van de nacht
een glanzende rozenbottel vol gif
een lekkernij voor de nachtridder op wacht
de dolende, de haai in het rif

De smaak van de dageraad
een mengsel van suiker en zout
de wind draagt de geur van liefde en bloed
ontstaan en vergaan van levend goud
nachtridders en bedlakeien gaan in een macabere stoet

De dageraad komt altijd te laat
voor de wanhopige vluchter in 't volle licht
de dageraad komt altijd te vroeg
voor de vastberaden jager zonder gezicht
vaarwel duist're nacht en alle geheimen die je meedroeg ...


© Ron Vos, 2017