De duisternis verhult bijna onze innige verstrengeling
de maan is half, ons geluk heel
onze gevoelens een explosieve mengeling
van hartstocht en begeerte, 's liefdes mooiste juweel

Tijd voor elkaar, een onschatbare ondefinieerbare eenheid
beurtelings overschaduwen wij elkaar
tot samen sterven zijn wij gaarne bereid
een levensoffer op Venus' altaar

Samen voelen wij ons almachtig
onbespied genietend van elkaars onkwetsbare naaktheid
het schaarse licht vervormt onze contouren prachtig
wij zullen elkaar beminnen tot het daglicht ons scheidt

Een vluchtige kus in de morgenstond
een sterke kop koffie tegen de onvermijdelijke kater
gescheiden stappen wij deze dag weer rond
met slechts de fijne herinnering en de belofte voor later


© Ron Vos, 2017