U bent verbonden
met het antwoordapparaat van het leven
ik ben heengezonden
omdat niemand om mij scheen te geven..."

Moeder aarde expectoreert
haar longen schrompelen ineen
zoon mensheid begeert
moeders lijf, ooit zo sterk en sereen

Moeders sterfbed is in gereedheid
de kraamkamer zwaar gestut
zoonlief betuigt zijn oprechte spijt
stort geschenken in een bodemloze put

Zoon nam te veel en schonk te weinig te laat
zijn voortbestaan rust slechts op kale stronken
de ultieme schuld overtreft de baat
moeder is in zijn hebzucht verdronken

De kraamkamer draagt de geur van de dood
zoon mensheid stierf in de laatste nacht
toen moeders verslapte borst de toevoer afsloot
de laatste nacht voor de dieven van haar kracht...



© Ron Vos, 2017