In de vijzel van mijn jeugd
rust het poeder van het voorbije
een mengsel van geleerde deugd
en het vrijgevochten juveniele vrije

De dwangbuis werd nooit vast aangesnoerd
een rechtvaardige hand leidde mij
mijn prille ziel werd nooit bruut beroerd
ik vond altijd een twee- eenheid aan mijn zij

De fles levenselixer die ik ooit meekreeg
is niet nodeloos verspild
nog steeds is hij niet leeg
dagelijks wordt mijn dorst ermee gestild

Bedankt, lieve Pa en Ma
jullie schonken mij een rijke voedingsbodem
nu nog streef ik jullie goede voorbeeld na
mijn liefde voor jullie is daarbij een solide bodem


© Ron Vos, 2017