Als pup lag jij in mijn armen
in je mand een klok als moeder
en een kruik om je te warmen
voor jou slechts het beste voeder

Het leven was je goed gezind
je groeide snel en werd mijn beer
mijn trouwste vrind
mijn kameraad op het veld van eer

Wij trokken samen ten strijde
vochten zonodig voor ons bestaan
deelden plezier en lijden
zoals dat tussen vrienden moet gaan

Nu verlaat je dit leven
met tegenzin, dat wel ...
de laatste lik heb je me gegeven
wees niet bang mijn vriend, de dokter doet het snel



© Ron Vos, 2017