Snoepend van het zoete leven
als een kolibrie van de rijke nectar
in jouw hechte web meegeweven
voel ik mij het paard voor jouw kar

Spottend met alle waarden
het bestaan beschouwend als een proef
probeer ik slechts te aarden
als het ijzer aan jouw hoef

Gaan zonder stil te staan
winkelen zonder iets te kopen
slapen zonder weer op te staan
liefhebben zonder mijn hart te verkopen

Verslaafde aan heel jouw wezen
ongeneeslijk genezen en toch beducht
poog ik nog immer je handschrift te lezen
zoekend naar de reden van elke zucht



© Ron Vos, 2017