Elke glimlach een hemels geschenk
een strohalm, een onverwacht sprankje hoop
elke grimas een onmiskenbare wenk
een stukje vechtlust dat toch weer wegsloop

Het is hard een dierbare te zien lijden
te staan met onmachtig lege handen
niet te kunnen, niet te mogen bevrijden
te moeten luisteren naar het geknars van tanden

Leven is het medisch logo, koste wat kost
rekken, verzachten, koesteren, eindeloos gespuit
de dood een jammerlijke verliespost
ongehoord wederrechtelijk gemuit

Ik zeg, de dood is soms een verlossing
een overwinning op een onwaardig leven
een heilbrenger in een ongeaccepteerde uitdossing
soms is het beter te nemen dan te geven ...


© Ron Vos, 2017