De geërodeerde onvruchtbare grond schudde
in een ver, reeds lang geplaagd land
de straatarme boer verloor het restant van zijn kudde
een smid verspeelde zijn vaardige hand

Menselijk leed, getoond zonder genade
opgeslokt en uitgebraakt door het mechanische oog
op de plek waar de aarde haar kracht ontlaadde
daar waar de tijd nooit onopgemerkt vervloog

Hoe wreed is soms het natuurlijk spel
afwisselend gierig en gul voor haar kinderen
de aarde schudde, het leek de hel
mijn begrensde scherm vermocht de ellende niet te minderen

Wij dienen te helpen waar we kunnen
vanuit onze solide huizen, veilig en warm
laat ons de kanslozen nieuwe hoop gunnen
dan zijn ook wij misschien iets minder arm ...


© Ron Vos, 2017