Over de grenzen van mijn hart
loopt een spoor van smart
betast door het ontastbare
voelend aan het gevoel van de ware

Zinderende zinnen
opnieuw beginnen of bezinnen
woorden in wanorde
een passie die verdorde

Levensader in dof parelmoer
glans die ongemerkt wegvoer
op het getij van de wellust
gebeden worden met loze woorden gesust

De nacht ontneemt mij mijn kracht
op het onontkoombare bedacht
alleen, voor het eerst
rest slechts wanhoop wat mijn gedachten beheerst ...


© Ron Vos, 2017