Te stil om passend te vereren
te terughoudend voor lieflijke woorden
te innemend voor negeren
je hoort toe aan paradijselijke oorden

Te wild
voor ontembare gevoelens, zij aan zij
de smaak van jouw gezelschap is ondefinieerbaar zilt
je bent op drift, je overschaduwt mij en draagt op de golven van het getij

Te ondoordacht
je vleugels spreiden zich uit in het werelds ruim
je benut kansen en denkt dat het hele universum op jouw daden wacht
op het hemels palet laat je steken vallen, je verlaagt je tot een oneerbaar verkregen fortuin

Te snel de nacht
onbesproken woorden verzanden in een kus
morgen maar schat, te verward, te moe, het ontbreekt mij aan kracht
door tijdsgebrek verzanden wij in een onomkeerbare lus

Onbesproken zijn onze rancunes
vadertje tijd regeert ons bestaan
moedertje vergeving springt in en vult in onze lagunes
in denken en doen, is zij te allen tijde met onze problemen begaan


Ik hou van jou lieve schat
je bent van alles tezamen
moeilijk, liefelijk en vooral een onbegaanbaar plat
je laat me gissen en jouw mening beamen

Te vaak gelijk
je bent een ziener in woord en daad
ik ben de man en als zodanig in weten en voelen rijk
jij bent mijn onbetwiste katalysator, jij plant en ik oogst het rijke zaad


© Ron Vos, 2017