Een fel verlichte gang naar het ongewisse
aan weerszijden grijs gelakte stalen deuren
erachter de schepsels die de maatschappij kan missen
de krijsende paria's van fatsoenlijk gangbaar gebeuren

De doos van Pandora bleef voor hen gesloten
de tredmolen draaide schijnbaar te snel
uitgekotst door onwetenden, wetenden en devoten
wachtte hen slechts één passende straf; de cel

Een oude man zingt het hoogste lied
zijn enige vorm van communicatie klinkt schel
verward, afwijkend, maar vreemd nee, dat niet
de stemming is voelbaar; hij voelt zich prettig in zijn vel

Een duistere gang naar het ongewisse
een levenspad met straatnamen als authisme en dementie
is het niet mogelijk dat wij "normalen" ons toch vergissen
dat gekte wijsheid blijkt in een nog onbekende dimensie ???



© Ron Vos, 2017